ben yarina ne yemek yapayim diye dusunurken, biryerlerde bir anne ölmekte olan kizini düsünüyormus... bunu anlamak, kabullenmek mümkün mü?
nehir.. hic tanimadigim görmedigim canim nehir 3.5 yasinda.. 3.5 yasinda cocuk ölür mü? ölmez.. ama Nehir öldü..
icim kaniyor, varligindan hic haberdar olmadigim birseyler kalbimin icinde sizliyor, bogazimda birseyler dugumleniyor..
niye diye sormak istemiyorum, sorgulanmayacak seylerin oldugunu biliyorum hayatta. Aylardir her gün düsündügüm kuzu bu sabaha uyanmadi...
aklima soyle birsey geldi, sadece bu kadar aciya bir anlam vermeye calisirken.. belki onun misyonu buydu.. belki annesinin babasinin ablasinin hayatinda boyle bir rol oynamaya gelmisti. ve hepimizin hayatinda.. hickimseden ogrenemeyecegim dersleri ogrendim ben ondan. canim Nehir..
Zaten masumsun, zaten meleksin, simdi tam melek olacaksin.. yine de bizim dularaimizin yapamadigini sen yap, oralardan dua et, annene babana ablana bolca sabir, huzur versin Allah. Kolaylik versin...
Pembeler icinde uyu...
http://nehir-im.blogspot.com/
5 comments:
O kadar güzel yazmışsın ki,sana katılıyorum ve aynı düşüncelerle ailesine sabır diliyorum.
ah icim yandi simdi senin yazindan ogrendim
Bende çok üzüldüm :(
Kalbim bruldu, kırıldı değişik bişiler oldu bana anne olmamama rağmen.
Ama Rabbim'in takdiri.
Dilerim Rabbim sizin evlatlarnıza sizinle birlikte uzun ömür versin.
Sizi Nehir'in takipcisi olarak tanıyorum. İş ile çocuk arasında düşünceler içinde olduğunuzu yazmışsınız. Ben 41 yaşında anne oldum ve "corporate" iş hayatı benim için anlamını tamamen yitirdi... Birkaç yazınızı okudum, benzer duygular yaşadığımızı düşünüyorum. Size önerim hem cocuklarınıza daha fazla zaman ayırabileceğiniz hem de severek yapabileceğiniz neler var, araştırıp bulun, yüreğinizin sesini dinleyin ve yumuşak geçiş yapmak için plan yapın. "networking"i bunun için yapın, sevmediğiniz bir işi sürdürebilmek ve işkence haline getirmek için değil... İşiniz/uğraşınız da size ailenizle birlikte olmak kadar zevk vermeli, onlarla olmayı da ceza haline getiren bir işkence olmamalı...
Kolay gelsin...
Ailenizle, mutlu, huzurlu ve sağlıkla kalın....
sevgili anonymous, ne guzel oldu bunu paylasmaniz.. benim sornum sanirim isimi de ortamimi da cok seviyor olmam.. ama tabii ki ve illa ki cocuklarimi herseyin ustunde cok seviyorum. Corporate dunyanin guzelliklerinden faydalanarak "part-time" calisma konusunda usteliyorum, ama siz benden iyi bilirsiniz, taslar biraz zor oynuyor yerlerinden bu dunyada.. Siz nasil bir gecis yaptiniz bilmiyorum ama cesur bir gecis oldugunu dusunuyorum, nitekim insan duzenini de kolay kolay bozamiyor.. Yine de her gecen gun kalbim biraz daha cocuklarda kalarak ise gidiyorum. Onlari dusunmedigim an yok gibi. Bu anlamda Nehir ve Zeynep'ten ogrendiklerim de cok degistirdi beni sanirim. Tum cocuklara saglik, huzur diliyorum simdilik. Eger tecrubenizi paylasmak isterseniz cok sevinirim, mugekarayel@gmail.com
cok tesekkurler herkese..
Post a Comment