33'uncu haftanin icindeyim... ikizler erken gelir dusuncesiyle herkes eli kulaginda dogurmami beklerken ben devanasi boyutlarima ragmen erken filan dogurmak istemiyorum.... Normal sartlar altinda 2 Aralik gibi bir tarihim varken, doktorum da dahil herkes "uc hafta daha dayan, gerisini dusunme" diyor.... Biz ise Tuna ile her gece itinayla kuzularla konusup "bakmayin siz onlara, 6 haftadan once cikmayacaksiniz siz" diyip ileride kurmayi planladigimiz otoritemizin pratigini yapiyoruz...
Hatta aile arasinda benim erken dogum ihtimalim uzerine ettigimiz geyikler artik oyle boyutlara ulasti ki, abartip babamla iddiaya girdik; 38. haftaya kadar dayanirsam o oglusun "olmazsa olmaz" sunnet merasimlerini halledecek, yok dayanamazsam ben heresey sutliman olur olmaz onlari Ritz'de caya goturecegim... bilmiyorum hangimiz daha karli cikacagiz bu isten ama her Allah'in gunu ilk torunlarin heyecaniyla yanip tutusan anne babayla 1 saat telefonda konusursan konular bu boyutlara geliyor iste... Tuna ise hayretle halimizi uzaktan seyretmekle ve ucuz hatlar icin sukretmekle yetiniyor, konu hakkinda hic yorum yapmiyor!
Bu arada saka maka, kendi kendime gecirdigim son 3 saati yasiyorum su anda... Tuna Dilek anneleri havaalanindan almaya gitti, bizimkiler de 1 haftaya kadar dokulecekler yollara.... Bu demek oluyor ki, yarindan itibaren eglence basliyor... alisverisler, gelenler, gidenler, topluca yenilen yemekler, sonra da hayirlisi ile bebisler... gerisi artik kosturmaca, uykusuzluk, telase, kimbilir daha neler...
firsat bu firsat; ben de bu son uc saati gecirilebilecek en guzel sekilde gecirmek istiyorum... bahceye inecegim, her turlu kafein yasagini gozardi edip kendime bir sutlu kahve yapip maria callas esliginde icecegim... sindire sindire birkac sayfa kitap okuyup, icinde bebek/anne sagligi, cocuk arabasi gibi icerikler olmayan magazinlerden birinin sayfalarini cevirecegim....sonra biraz eski fotograflara bakip nostalji ile karisik icimdeki kucuk kizla vedalasarak cicegi burnunda anne adayi, yepyeni kadin Muge ile tanismak icin hazirlanacagim... kuzularla konusup, onlari simdiden ne cok sevdigimi anlatmaya calisacagim ama daha da ciddi dusuncelere dalmak niyetinde degilim... zira insan hamileligin 3. doneminde olacak ve olmasi muhtemel seyleri dusundukce dogurmaktan vazgecesi ve sonsuza dek hamile olarak yasayip onlari iceride tutarak korumanin yollarini arayasi geliyormus, bunu da son iki haftada anlamis oldum...
bu uc saatin artik bir dakikasini bile kaybetmek istemiyorum... ben bahceye iniyorum...
