beklemek zamanin insanlara yaslanmaktan sonraki en buyuk kotulugu olsa gerek... beklemek ve yaslanmak arasinda kararsiz bir dogumgunu olarak gecti kayitlara bugun bende... gundemde baska mevzular oldugundan 30 yas bunalimina fazla vakit ayiramadim. Uzun homurdanmalar ve soylenmelerin ardindan gunun sonunda 30 yas bunalimini da bir 20li yaslar simarikligi olarak gormeye baslamam, gercekten artik buyuyup koca kadin oldugumun bir isaretiydi sanirim... Ayrica tanistigimizdan beri Tuna ilk kez ayni "onlu yillarda" oldugumuzu kesfettik bugun, baglarimiz daha da bir kuvvetlendi. Ote yandan ne zamandir soyle hasmetlice bir kutlama hayal ederken, en sevdigim evde, en sevdiklerimle, onlar cin yemegi yer, ben bakarken :) sicak cayim, balonlarimla kivrilmis otururken icimde havalarda ucusan hersey birden yerine yerlesti yeniden, kisa sureli kapsam disindaki ben kendime geri geldim, hayat birkac saat oncesinin aksine soyle daha bir kolay gorundu gozume...

Alternatifini dusunursen, yaslanmak yine de iyidir diye bir ozlu soz okumustum bir yerlerde... 30 yilimi aldi 30 yasina girme ihtimalimi kabullenmek, bundan sonrasi daha kolay gececek umarim.

bol masajli, rahat ve huzurlu bir yil diliyorum kendime... bir baska sey daha diliyorum ama bu konuda son soz elbette ki ve her zamanki gibi Allah'in...bekliyorum...