Benim her isim boyledir zaten... her is bir arada olmalidir, kargasa olmalidir, aylar oncesinden dusunmeye baslamaliyimdir, sonra panik olup strese girmeliyimdir, hemen akabinde ben Tuna'yi zamanindan once sorulan gereksiz sorularla, Tuna beni her soruma sukunetle ve kaygisizlikla verdigi "dur bakalim!!" cevaplariyla daha cok sinir etmelidir, sonra ciksin ortaya ajandalar, listeler, uzun dusunmeler, gece yarisi uyanip yapilan hesaplar, vs... vs...

Eh be guzel kardesim (yani ben!) .... Kalmis surada dogumuna nerden baksan 10 - 12 hafta...ne diye durup dururken "biz buraya hayatta sigmayiz" diyip tasinmaya kalkarsin... Neymis, anneler babalar gelince nerede kalacaklarmis... Sana ne!! Sanaa neee!!??!! Sen yatip dogurmana bak, herkes basinin caresine baksin... Artik komsuda mi kalirlar, otelde mi kalirlar... Nedir yani ne kadar zor olabilir?? Hem 1 degil 2 adet yavru yolda... yaptin mi bakiyim en ufak bi hazirlik?? yakin zaman kadar "hastane cikisi" diye birsey duyunca aklina "hastaneden cikarken doldurulan formlar" gelmiyor muydu?? kaldi ki neredeyse 7 aylik oldun, hani bu cocuklarin isimleri? senin su aralar bu tarz "huzurlu" islerle ugrasman gerek miyor muydu??

Ama yook... hastane secimini bile "acaba anneler kantindeki yemegi sever mi" boyutunda sorgulayan, olmadi civardaki "turk damak tadina uygun" lokantalari bir bir not edip kocasina hatirlatan bir insanim ben... bu "herkes rahat olsun" takintisi sanki buyuk marifetmis gibi bana da gecmis... annem de boyleydi, teyzem de boyleydi, ben de de ayni hizda devam.. sonuc da ortada iste!! her hamile insan " bebek odasi" dusunurken ben " anneanne babanne odasi" dusunurum... icinden cikamayinca da boyle son iki ayda ev tasimaya kalkarim...oh olsun bana bu stres, telase..

Simdi son durum su: Bu memlekette mortgage'dir, survey'dir, sudur budur islerinin minimum 28 gun surdugunu dusunup, sonra tasinma telasisyle filan olayi birlestirirsek biz "en en iyi" ihtimalle 7-8 haftada tasinmis olabiliriz... Bu durumda tabii zaten su anda bile 8 aylik gibi gorunen ben artik hangi boyutlarda olurum bilemiyorum :)) tek bildigim sey kuzular icin streslenmem, sakin olmam, dogum oncesi kurs mudur, bebek alisverisi midir, artik ne gerekirse onlari da yapiyor olmam ve de tavsiye uzerine bol bol uyumam gereklidir.... neyse ki Tuna becerikli bir insan, Dilek anneler de her an atlayip gelmeye hazir boylelikle icim rahat...gibi... ?!?


boyleyken boyle...

Anne olma ihtimalimin giderek kuvvetlendigi su son 23 haftada dusunuyorum... Dusundukce baska dusunecek seyler geliyor aklima, bu sefer de iclerinden hangisini daha fazla dusunmem gerektigini dusunuyorum...

Sonra diyorum ki: anladik - bu dusunme ile karisik endise durumlari bende genetik... Geciremeyeceksem belki de mucadele yollarini arayayim. Hani sivri sineklerden kurtaramadigin bir balkonda otururken elindeki ilaclari kollara bacaklara boca edersin ya gelip de issirmasinlar ha bire diye - o sekil iste. Var midir acaba gereksiz dusunceler gelip issirmasin diye kafaya surulecek bir ilac?


Halbuki istiyorum ki, soyle Mamma Mia'daki gibi bir anne olayim. Boyle kocaman bir jipim olsun, guzel sesim olsun, devamli sarki soyleyerek dans ederek buyuteyim cocuklarimi... Alisveris listelerim, ajandam olmasin, cantamin icinden dusunduklerimi kacirmadan yazmak icin kalem cikmadiginda sinir krizi gecirmeyeyim... Sonra "kasim gibi dogursam, Ocak'ta spora baslasam, Nisan gibi dadi/bakici sorunsalina care bulsam, Ekim gibi ise geri donsem" seklinde ultra gereksiz planlar yapmasam...

Hatta oldu olacak, mumkunse deniz kenarinda olsak... Yavrularin altinda non-bio deterjanlarla yikanmis pamuklu camasirlar yerine mayo olsa, hadi deyince atlayip denize girebilmeleri icin. Ben ise asla onlar hadi deyince atlayip denize girdiklerinde endise etmesem... "Bak bak oglan gozden kayboldu, nerede bu sipa" deyip arkasindan aglamakli bakmasam, 30kusur yasinda koskoca adam Tuna bile azicik uzaklassa arkasindan baktigim gibi... Hatta sahilden denizin icindeki cocuklarina "Ahmeeeett, Ayseeee acilmayin bakiyiim o kadar donun cabuk bak aksam babaniza soylerim" seklinde bagiran kadinlardan hicc olmasammm..Brrrr...

Yapamiyorum, mumkun degil beceremiyorum...

Halbuki tadini cikartmak istiyorum... Yavas yavas hazirlanmak, herseyi zamani geldiginde dusunmek, onceden hicbirseye endise etmek istemiyorum...

Ama sanirim bir kadinin anne olmasi demek, hayatinin geri kalan kisminda hep endise edecegi, dert edecegi, dusunecegi birseylerinin olmasi demek. Tek bir insan olmak hamile kalmakla birlikte tarih oldu sanirim benim icin de... bunu kabullenmem gerek.

Yine de birkac neseli sarki ogrenmenin zamani geldi de geciyor artik...

1 Eylul'de bir senelik annelik iznime ayriliyorum... O tarihten itibaren cok daha fazla yazmak ve daha az dusunmek umidiyle..