yazasim yok.. hicbirsey yapasim yok. alt ust oldu birden bircok sey.. yine de hayati biryerlerde tutmak icin birkac unutmak istemedigim seyi yazayim dedim;

- Ezgi kendini dunyanin en iyi danscisi zannediyor. Gece, gunduz, orada, burada durup dururken bir dugmesine basilmis gibi "Ejgi dansiiinngg" diye basliyor.. Allahim, ne figurler.. kendini oraya buraya atmalar, balerin gibi iki eli tepesinde donmeler..En komigi de banyoya sokmak icin soyup doktugumuzde yine bu gorunmez dugmeye basilmasiyla ortaya firlayip dans etmeye baslamasi, ve babasini da elinden tutup kendiye beraber dondurmesi.. Babasi 41inden sonra dans etmeyi ogreniyor sayesinde.

- Ozan'in konusmama durumlari sulalemizde kaygilara yol actiysa da aniden hafif bir konya aksaniyla ingilizce soyledigi kelimeler icimize su serpti.. Ornegin: Car Keys - Ozan versiyonuyla girtlaktan bir gar giiyyss.. Bu arada adam bus, car keys, baba, ezgi, ostrich diyip 1den 10a kadar kendi dili dondugunce sayiyor ama hala anne diyemiyor.. Sanirim benimle sorunlari var..

- Gecen gun nereden aklima geldiyse ofsiteki insanlara bizim yagli guresten bahsettim.. Once saka yapiyorum zannettiler. Fotograflarla ispata kalktigimda ise agzi acik bakakaldilar.. Aslinda nasil da kaniksadigimiz ne garip sahneler var ulkemde bir kez daha dusundum.

- Murathan Mungan, hastayim sana.. Freddie Mercury, sana da.. Keske olmeseydin be Freddie abicim..

- Ote yandan iki adet Ahmet Emin kitabina basladim, ikisinda de 50 sayfadan ileriye gidemedim. Halbuki yazarimiz kendini bir programda "dostoyevsky" ile es tutmustu.. Ben bir okuyu olarak ne hissetmem gerektigini bana satir aralarinda caktirmadan soylemeye calisan yazarlari ve kitaplarini sevmiyorum.

- Tuna 5 gunlugune sehir disina gidiyor. Kendi basima iki cocuk kalakaliyorum ortada.. Dusundukce elim ayagim titriyor.

- 3 gun ofis durumlarinda ilk haftamiz iyiydi.. Ancak Nicola vardi pek bisey anlamadim.. Bu hafta Nicola gidiyor ve biz kaliyoruz biz bize..

Boyleyken boyle.. daha ic acici gunlerde gorusmek uzere...