Halbuki guzel seyler oyle kolaylikla olmazdi bana... cok ugrasmali, hayal kirikliklari, umutsuzluklar yasamaliydim ... pes edip yeniden baslamali, kendime kizmali, Tuna'ya kizmali, kadere kizmali, sonra nasil yapmali ama bir yol bulup herseyi zorla ite kaka, tekrar yoluna koymaliydim...

Diyorum ya, hersey boyle bir seferde hem de iki kati guzellikte olmazdi bana... taa ki siz meleklerim, omuzlarima konana kadar... siz geldiniz, kondunuz hayatlarimiza... hersey duruldu birden, hayat sanki bambaska bir sekil aldi... daha onceki hicbir kaygi, hicbir uzuntunun anlami kalmadi...

dagarcigimdaki hicbir kelime tam olarak ne hissettigimi ifade edemiyor... korkuyorum, seviniyorum, inanamiyorum, biraz daha seviniyorum, hayal ediyorum, umutlaniyorum, sonra daha cok seviniyorum, sonra heyecan, endise, biraz daha sevinme...boylelikle tum hisler kendi siralarinda hizla, bazen da ayni anda kalbimden beynimden geciyor ve ben hicbir sekilde onlara hakim olamiyorum. yine de ofiste kosturup tum olanlari unutmusken tuvalete yolum dusuyor, gobegimi gorup hala basima gelenlere inanamiyorum... ne yapacagimi bilemiyorum.

tek bildigim sizin dunyanin en uslu iki melegi oldugunuz... oyle uslusunuz ki, iki tane olmaniza ragmen bir gun olsun annenize tek bir zorluk cikartmadiniz... ne sabah halsizligi, ne mide bulantisi, hicbirini yasamadim sayenizde, kosa kosa ise gittim her sabah, yolda ucumuz konusa konusa, tesekkur ettim size hep, siz bu kadar akilli oldunuz diye...

bir de en bastan beri sozumu dinlediniz, birbirinize sahip ciktiniz... ben hep dedim size, bizde herkes kardesini sever, korur, kollar, hic birakmaz, siz de birbirinize sahip cikin diye... hani ufaklik, sen biraz daha kucuktun ya ilk baslarda kardesinden... iste kardesin de senin elinden tuttu, hicbir yere gondermedi... "gel kardesim, gitme, bu insanlar iyiye benziyor, birlikte buyuyelim" dedi... yediklerimin cogunu sana verdi, sen daha iyi beslen diye... sonra bak ne guzel, simdi ikiniz de hala orada ve ayni boydasiniz... iyi anlasiyor musunuz aranizda bilmem ama bir yol bulacaksiniz artik cikana kadar, bir sure idare ediverin icerisi azicik sikisk olsa da...

devamli konusuyoruz sizle aksamlari...babanizla sarki soyluyoruz size arada... gitmeyin diyoruz, bizi hic birakmayin diyoruz... ben bildigim butun dualari okuyorum devamli, babaniza da bilmediklerini ezberletiyoruz - ileride lazim olur... sanki simdiden aile olduk, siz hep vardiniz, bizimleydiniz sanki... halbuki sadece 3 ay bitmis, ve daha ne cok var...

boyle iste kuzularim... ne desem az size... ne yazsam, ne kadar sukretsem az...en iyisi biz kendi aramizda konusmaya devam edelim... daha yolumuz uzun sayilir.